Ola son María José Fares psicóloga de ATEGAL e hoxe lánzovos a seguinte pregunta: E ti que maior queres ser? Será porque levo xa varios anos traballando con persoas maiores, pero o certo é que mo pregunto moito, como quero ser agora, nuns anos…
Sobre todo, cuéstionome se a sociedade na que vivimos está capacitada para cubrir as miñas expectativas de futuro e chega a pandemia e deixamos de ocuparnos do importante. Facendo que o urxente borre dun golpe calquera modelo centrado na persoa, no respecto e na autonomía de tomar decisións en todo momento ao longo da vida.
O pasado 10 de decembro de 2020, tivemos a gran oportunidade de abrir desde ATEGAL un encontro en liña na que participaron profesionais da categoría de:
- Javier Yanguas, gerontólogo, director científico do Programa Persoas Maiores da Fundación A Caixa.
- María José Rodríguez Galdo, directora do Centro de Estudos Avanzados dá USC.
- Juan Gestal, catedrático xubilado da USC e especialista en medicina preventiva.
- Joaquín Pérez Gil-Delgado, responsable Área de Persoas Maiores, con Discapacidade e Coidadoras (Departamento de Intervención Social Cruz Vermella).
Ademais dun coloquio de “Boas prácticas”, no que interviñeron:
- Lucía Saborido Piñeiro, directora de Saraiva.
- Isabel Redondo, coordinadora do Programa de Envellecemento activo do centro de saúde de Vite en Santiago de Compostela.
- Sabela Couceiro, coordinadora da área de Envellecemento activo de Afundación.
Apetecíanos moito xuntarnos, contarnos… O noso propósito principal era recoñecer o papel activo das persoas maiores, xa que estamos nun momento de grandes cambios no que a Covid está a deixar á intemperie algunhas cuestións relacionadas co trato, dereitos e a integridade deste colectivo.
“O Covid contribúe a promover e perpetuar o edadismo na sociedade en xeral” Javier Yanguas
E non nos equivocamos convocando a estes compañeiros/ as, estamos todos e todas preocupados/ as con este tema. Traballamos duro tantos anos e chega este virus edadista e demóstranos que estamos nunha sociedade que deixou de lado ás persoas máis vulnerables e con isto, déixanos de lado a todos/ as porque todos/ as somos vulnerables.
Quédanos moito por recuperar, pois deramos pasos de xigante, pero neste encontro chegamos a conclusións tan importantes como que isto non pasou tan só en Galicia, nin en España. Que debemos incorporar a vulnerabilidade e os coidados no modelo de envellecemento activo, porque se non o estaremos desvirtuando.
Que o benestar futuro depende do compromiso individual no colectivo, estamos interconectados/ as para ben e para mal e constatámolo durante a pandemia. Debemos ter un propósito na vida, debemos escoitarnos e sobre todo centrar o modelo de envellecemento activo no ser e non no facer.
Por último, e non menos importante que o noso estado de benestar non se pode entender sen a contribución das mulleres. Quédanos moito por facer e ser, e que entre todos e todas podemos reformular este modelo de envellecemento activo.
“O ideal é recoller a diversidade das persoas maiores e traballar desde unha perspectiva de comunidade activa e non de individuos activos/ as” Isabel Redondo
Aquí deixámosvos un vídeo de toda a xornada. Esperamos que vos faga reflexionar sobre a situación actual e o seu efecto sobre a autonomía e o benestar social das persoas maiores. Activemos á comunidade!